Black Nite Crash, 2002'de Seattle'da kurulmuş bir shoegaze harikası. Resmi kayıtlarda 6-7 kişi görünüyorlar. Ancak 5-6 kişilik grup fotoları mevcut. İsterse 9-10 kişi olsunlar, yaptıkları müzik shoegaze adına son yılların en kalburüstü örneklerinden biri. 2012 yılına ait ikinci albümleri Drawn Out Days ise sadece shoegaze adına değil, bu yılın en iyi albümlerinden. Türün belli hassasiyetlerini harfiyen yerine getiren grup, bazı akranları gibi sıkıcı ve boğuk bir muğlaklıktan ziyade, daha sert, dingin, yoğun, huzurlu ve anlaşılır olmayı aynı anda becerebilen bir kişiliğe sahip. 2008'e ait sekiz şarkılık ilk albümleri Array'i henüz dinleyemedim. Fakat ratingleri yüksek Array'in Drawn Out Days'den daha üst seviyede olduğunu pek sanmıyorum nedense. En fazla eşittirler. Çünkü Drawn Out Days'in verdiği doygunluk, kaliteli bir shoegaze albümünden beklenen ne varsa içeriğinde taşıyor zaten.
90'lar Sonic Youth'undan izler taşıyan Baby It's You ile başlayan albüm, beş buçuk dakika boyunca ritmik altyapısı üzerine marshmallow kıvamında gitarlar döşenmiş Blink Of An Eye ile hiç sağa sola sapmadan sürüyor. Şarkının arada bir sapmasını da istemiyor değiliz ama bu haliyle yarattığı meditatif etkinin tadı bir başka. Bir sert bir yumuşak, iki ters bir düz ilerleyen albüm, farkında olmadan veya olarak eşine çok da sık rastlanmayan bir shoegaze dengesi üzerinde salınıyor. Mesela Love and Drinking'in folk rock ve countryvari düzeneği, hemen peşinden gelen Just Not Enough'ın karizmatik sert kasveti ile belli belirsiz bir uyum içinde. The Astronavagatrix'in girişini duyunca "anam, adamlar Alice In Chains'in No Excuses şarkısını coverlamışlar sanki" diye elim ayağım birbirine dolandı. Ama bas, davul ve gitar bu uzun şarkının kendi yolunu çizen bir Black Nite Crash mamülü olduğunu kısa sürede açıklığa kavuşturdular. Delusion Blues tam adı gibi desek yeridir. Başka açıklama istemez. Final ise albümün şanına yakışır biçimde epik manzaralar yaratan Atmosphere harikasıyla yapılıyor.
İsmi bahse mevzu olmamış diğer şarkılar ise grubun shoegaze damarının fazla kabardığı, nispeten diğer şarkıların yanında kanımca ikinci plana düşmüş tipten. Satır aralarında geçen isim ve türler grubun karakterinin taklitçi bir zihniyetten oluştuğunu düşündürmesin. Black Nite Crash ekibi bu elementleri shoegaze raconlarına zeval vermeyecek kıvraklıkla eritip sunuyor. Her şarkının arkasında bir diğeri, defansa ya da forvete destek olmayı bekleyen oyuncular misali sağlam duruyor. Shoegaze'in en sevdiğim yanı olan mutsuz ruh haline tam bir hakimiyetle, o mutsuzluğa adı konulabilir anlamlar yüklüyorlar. Konulacak bu adlar da belki o malum muğlaklıktan nasibini alacaktır. Bu tür sınırları içinde (her tür sınırları içinde olduğu üzere) işin kolayına kaçmak çok kolay. Kendinizi olabildiğince kapatır, sesleri gürültüye, gürültüyü huzurlu / huzursuz şarkılara dönüştürmeye çalışırsınız. Ama atmosfer oluşturmak, dinleyeni bu atmosferin içine sokabilmektir mühim olan. Black Nite Crash kendi uydusunu atmosferden geçirip uzayda gezdirmeye başlamış bile.
1. Baby It's You
2. Blink Of An Eye
3. Our Love Is Dead
4. Love and Drinking
5. Just Not Enough
6. Never Wanna See You Again (She Said)
7. The Astronavagatrix
8. Delusion Blues
9. Silent Town
10. Atmosphere
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder